หลังจากที่มาร์คัสยิงไพลินเสียชีวิต
เคนพูดด้วยน้ำเสียงเครียด
“แล้ว…จะเอายังไงต่อครับ? คนเจ็บก็พาส่งโรงพยาบาลไปแล้ว ที่นี่ก็เคลียร์หมดแล้ว…เราจะกลับไปที่โรงพยาบาล หรือว่า...”
คนตัวสูงไม่ตอบ เขานิ่งเงียบ จ้องเลือดที่เปื้อนอยู่บนมือราวกับไม่รู้สึกอะไร ก่อนจะเดินไปขึ้นรถคันหรูอย่างเงียบ ๆ
“คุณมาร์คัสครับ! จะไปไหน!?”
เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาไม่พูดอะไรสักคำ เพียงขึ้นไปนั่งหลังพวงมาลัย ตาสีแดงฉานเหมือนสัตว์ร้ายไร้สติ ดวงตาคู่นั้นไม่ใช่ของชายที่ชื่อมาร์คัสอีกต่อไป
เมื่อเห็นท่าทีที่ไม่ปกติของผู้เป็นนาย เคนรีบวิ่งไปที่รถของตัวเองทันที จากนั้นสบถกับตัวเองอยู่ในรถ
“เวรเอ้ย! ลูโคบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ถ้าอาการกำเริบห้ามขับรถ ห้ามแตะอาวุธเด็ดขาด…แต่นี่มัน...ผิดข้อห้ามทุกอย่างเลยโว้ยย”
เขาพูดแล้วคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาใครบางคนขณะขับตาม
“ฮัลโหล ลูโคใช่มั้ย? คุณมาร์คัสสติหลุดแล้ว เขากำลังมุ่งหน้าไปบ้านตระก
