นับตั้งแต่วันนั้นลีโอไม่ย่างกรายเข้ามาเยี่ยมภรรยาสาวอีกเลย หลังจากพินญดานอนซมเป็นไข้ขึ้นสูงมาอาทิตย์หนึ่ง เธอเหมือนอาลัยตายอยากไม่กลืนข้าวลงท้องอะไรทั้งสิ้น ดวงตาบอบช้ำแดงก่ำบ่งบอกถึงร้องไห้ทั้งวันทั้งคืน จมูกแดงเพราะร้องไห้น้ำมูกน้ำตาไหล
ใบหน้าซีดเซียวทรุดโทรมจนมาดามคาร่าอดสงสารสภาพร่างกายและจิตใจชอกช้ำของลูกสะใภ้ไม่ได้ ส่วนลีโอนอนกลับไปค้างคอนโดฯ ไม่หิ้วเอาผู้หญิงคนไหนมาค้างคืนเหมือนเดิม อ้างว่าเหม็นกลิ่นตัวผู้หญิงพวกนั้น พฤติกรรมแปลกๆ ทำให้มารดาแปลกใจ
“ทานโจ๊กสักหน่อยเถอะนะหนูแพนดี้ มัมรู้ว่าหนูแพนดี้เสียใจกับเรื่องนั้น มัมเองก็เสียใจไม่แพ้กันที่ดึงหนูแพนดี้มาพัวพันกับแผนการของมัม มัมขอโทษ”
“มันไม่ใช่ความผิดของมัมเลยนะคะ แพนพยายามสุดความสามารถแล้ว แต่คนที่ไม่ได้รัก ต่อให้ทำดีแทบตายแค่ไหนก็ไม่ได้ใจเขาอยู่ดี แพนเจ็บ แพนขอยกเลิกสัญญานั่นได้ไหมคะ แพนไม่ขอเอาเงินค่าจ้างห้าล้านสักแดงเดีย
