“น้องหนู พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” อภินันท์รีบไปดักหน้าภรรยาสาวทันที รำเพยหันไปมองหน้าของนิรดาที่กำลังมองอภินันท์อย่างใจอ่อน ก่อนที่รำเพยจะได้พูดอะไร อภิรักษ์จับร่างบอบบางของภรรยาสาวอุ้มพาดบ่าทันที
“ว้าย! พี่น้อยบ้า ปล่อยรำเพยเดี๋ยวนี้นะ คนบ้า ปล่อยสิ บอกให้ปล่อยไง!” รำเพยทุบแผ่นหลังกว้างแต่สู้แรงเขาไม่ไหว
อภิรักษ์อุ้มร่างภรรยาสาวเดินขึ้นบันไดบ้าน รำเพยมึนหัวไปหมดเพราะหัวที่ห้อยไปมาขณะที่เขาเดิน
“อุ๊ย!” รำเพยอุทานเมื่ออภิรักษ์โยนร่างบอบบางลงบนเตียงนอนหนานุ่ม ร่างงามเด้งขึ้นมาเพราะที่นอนนุ่มติดสปริง
อภิรักษ์กระโดดขึ้นไปคร่อมทับร่างงามทันที
“พี่น้อยปล่อยเค้าเดี๋ยวนี้นะ เค้าหายใจไม่ออก”
รำเพยดิ้นรนเมื่อร่างหนาไม่ยอมปล่อย แถมยังกอดรัดแนบอกอีก รวมถึงยังแกล้งซุกไซ้ริมฝีปากร้อนรุ่มไปทั่วซอกคอขาวผ่อง
ทางด้านอภินันท์เขามองภรรยาสาวด้วยดวงตาเป็นประกาย นิรดาถอยหลังหนีอย่างกริ่งเกรง ไม่นานแววตาแสนเ
