“ปล่อยนะพี่น้อย เข้าข้างกันดีนัก ใช่! รำเพยทำเองแล้วพี่น้อยจะทำไม แตะต้องไม่ได้เลยใช่ไหมยัยไก่แก่แม่ปลาช่อนนี่”
รำเพยโมโหประชดชายหนุ่ม นั่นทำให้อภิรักษ์ส่ายหน้าเอือมระอา
“ใหญ่ขา..พาแพรไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยสิคะ แพรหนาวแล้วก็เปียกไปหมดแล้วค่ะ” แพรไหมทั้งกอดทั้งออดอ้อนอภินันท์ ชายหนุ่มหันไปดูหน้าภรรยาสาวอยากให้เธอห้ามเขาสักนิด แต่เห็นเธอหันหน้าไปทางอื่น เขาทนแรงยื้อของแพรไหมไม่ไหวจึงต้องพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
นิรดามองร่างของสามีและอดีตคนรักของเขา ก่อนหันหน้าไปทางอื่นวิ่งไปที่สวนหลังบ้าน
“พี่สาว” รำเพยเรียกนิรดาด้วยความเป็นห่วง
“เพราะเธอรู้ไหมยัยเด็กดื้อ ทำให้คนอื่นเดือดร้อน”
รำเพยโมโห มองลำแขนที่โอบไปรอบเอวของเธออยู่ด้วยสายตาวาวโรจน์ หล่อนผลักร่างหนาของอภิรักษ์ออกไปเต็มแรง อภิรักษ์จึงเสียหลักล้มไม่เป็นท่า
“รำเพย!” อภิรักษ์ร้องเรียก แต่ภรรยาสาววิ่งไปทางหลังบ้านเสียแล้ว
“ชื่นฉันจะเ
