เขาต้องขี่ม้าไปดูฝูงวัวอีกด้านของไร่ที่เลี้ยงไว้ที่ทุ่งหญ้า
“โอ้โหพี่น้อย ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ยังไม่ได้ขี่ม้าเลยค่ะ พี่น้อยจะไปไหนคะ ขอรำเพยไปด้วยสิคะ นะคะๆ พี่น้อย” รำเพยเข้าไปกอดแขนสามีแน่น เอาใบหน้าซุกแขนออดอ้อน จนเขาต้องใจอ่อนอีกจนได้
“แล้วเราขี่ม้าเป็นเหรอไงยัยตัวแสบ พี่จะไปทำงานนะ ไม่ได้จะไปเที่ยวเสียหน่อย” อภิรักษ์ก้มลงไปมองภรรยาสาวที่ซบใบหน้าสวยน่ารักที่แขนแข็งแรงของเขา
“ไม่เป็นค่ะ ไปกับพี่น้อยได้หรือเปล่าคะ นะๆ ให้รำเพยไปด้วยนะ สัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่น้อยลำบากใจ จะไม่กวนอะไรพี่น้อย นะคะๆ พี่น้อยของรำเพยใจดีที่สุดเลย” เด็กจอมแสบออดอ้อนไม่เลิก
“ก็ได้ เกาะแน่นๆ แล้วกัน” อภิรักษ์รั้งร่างบอบบางของภรรยาสาวขึ้นไปบนหลังม้า เขาตามขึ้นไปนั่งซ้อนทางด้านหลัง กระตุกเชือกม้าเพื่อให้ม้าวิ่งไปด้านหน้าด้วยฝีเท้ามั่นคง
“พี่น้อย ตื่นเต้นจังเลย” เด็กแสนซนตื่นเต้นที่ได้ขี่ม้าเล่น รับรู้ถึงร่างอบอุ่
