บทที่ 47
แค่มาเตือน
ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง..!
เสียงขัดจังหวะทำให้เจคอปหยุดการเล้าโลม ยกร่างบางออกจากตัก ลุกเดินตรงไปยังประตู หน้าจอแสดงภาพบุคคลที่ยืนอยู่หน้าห้อง คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเมื่อเห็นเม็ดทราย ไม่รู้ว่าหญิงสาวเข้ามาได้อย่างไรในเมื่อไม่มีทั้งคีย์การ์ด และไม่เคยมาคอนโดของเขาสักครั้ง
“เฮ้อ..”
เจคอปถอนหายใจหนักๆ ถ้าให้เม็ดทรายเข้ามาไม่รู้ใบบัวจะว่าอะไรหรือเปล่า เขายืนชั่งใจอยู่เกือบนาทีและสุดท้ายก็ตัดสินใจเปิดประตู
“นึกว่าเจไม่อยู่ห้อง กดเรียกตั้งนาน”
เม็ดทรายยังคงเรียกเจคอปด้วยสรรพนามเดิม ทำให้ชายหนุ่มชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ไม่ทันได้พูดอะไร หญิงสาวก็เบียดตัวเข้ามาในห้องเสียก่อน
การปรากฏตัวของเม็ดทรายทำให้ใบบัวลุกขึ้น เดินตรงมายังประตูทันที หญิงสาวทั้งสองสบตากันโดยไม่มีใครยอมหลบ หากเป็นสถานที่อื่นใบบัวคงยอม แต่ที่นี่คือพื้นที่ส่วนตัวของเธอกับเจคอป เม็ดทรายควรเกรงใจไม่ใช่ทำตัวปกติ อย่างกั
