บทที่ 49
จะไม่มีผม
โอ๊ก อ๊าก!!
ร่างสูงโก่งคออาเจียนในยามเช้าตรู่ของวันใหม่ โดยมีใบบัวนั่งลูบหลังอยู่ใกล้ๆ เจคอปอาการไม่ดีมาหลายวัน นับตั้งแต่วันที่เขาหน้ามืดที่มหาลัย เธอบอกให้ไปตรวจที่โรงพยาบาลแต่ก็ถูกปฏิเสธมาตลอด ยังไงวันนี้ใบบัวจะไม่ยอมปล่อยอีกแน่นอน
“คุณเจควรไปหาหมอนะคะ”
“ไม่..”
“แต่คุณเจอาการไม่ดีมาหลายวันแล้วนะคะ” ใบบัวพยุงร่างสูงไปยังอ่างล้างหน้าเพื่อบ้วนปาก ใบหน้าคมซีดแทบไม่มีสีเลือด
“นอนดึกมาหลายวัน ฉันคงอ่อนเพลีย”
เจคอปพูดด้วยน้ำเสียงเนืองๆ หลังจากล้างปากเสร็จ ก่อนเดินโซเซไปยังเตียงนอนจากนั้นก็ล้มตัวลงนอนหลับตา หายใจแรงจนหน้าอกกระเพื่อม ใบบัวทำหน้ายุ่งหย่อนสะโพกนั่งลงข้างกายของเขา ยกมือลูบไปตามกรอบหน้าคมอย่างเป็นห่วง
“อย่าดื้อสิคะ บัวเป็นห่วง”
“อื้อ..” เจคอปครางในลำคอขยับเข้าใกล้ร่างเล็ก ยกศีรษะหนุนตักของเธอปรือตามองใบหน้าแสนสวย
“ไปหาหมอตรวจดูสักหน่อย ถ้าอ่อนเพลียอย่าง
