บทที่ 31
เปลี่ยน NC
หลังจากมื้อเย็นจบลงธันวาก็พาหญิงสาวมาบนห้องนอน ระรินพูดน้อยตั้งแต่อยู่ในห้องอาหาร ถามคำตอบคำ เขี่ยข้าวเล่นมากกว่ากิน
โอเครู้เรื่อง..เธอกำลังงอน
“ค้างที่นี่เลยนะ ดูท่าคงตกทั้งคืน”
“อืม” ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งบนพื้นพรมหน้าเตียงนอนอย่างเหม่อลอย
เอากันจนนับไม่ทัน..แต่เป็นได้แค่เพื่อน ตลกชะมัด
“เป็นอะไร” ธันวาพยายามเข้าใกล้ เธอก็ขยับหนี ไม่มองหน้า ไม่สบตา ไม่อะไรทั้งนั้น
“เป็นเพื่อน”
นั่งไง..กวนใช่ย่อยเลยนะนั่น
“โกรธก็บอก..อย่าทำแบบนี้” ร่างกำยำเอนตัวพิงเตียงนอน หลังจากคว้าระรินมากอดได้สำเร็จ
“มันน่าโกรธไหมล่ะคะ” เสียงคนน้อยใจสั่น รู้สึกห่อเหี่ยวกับสถานะที่ไม่มีชื่อเรียกระหว่างกัน
เพื่อนที่ไหนเค้าเอากัน..เธออยากรู้
“พ่อจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว ฉันเลยตอบแบบนั้นไป เธออย่าโกรธเลยนะ”
กระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น เอาใจผู้หญิงไม่เก่งเลยไม่รู้ต้องทำยังไง คราวนี้คงไม่ใช
