“อยากนอน....”
เสียงเล็กพึมพำราวกับคนกำลังจะขาดใจตายกับการตื่นเช้าในรอบหลายปีของตัวเอง ฉันไม่ใช่พวกตื่นก่อนพระอาทิตย์ขึ้นแบบนี้ เป็นมนุษย์ค้างคาวที่โหมงานตอนกลางคืนแล้วตื่นตอนเที่ยง บ่าย เย็น และการมาอยู่ที่บ้านเขาเป็นเวลาเข้าสู่วันที่ 5 ก็พยายามปรับตัวตื่นเช้าขึ้นแล้วนะ ทำไมยังต้องมาถูกลากไปออกกำลังกายอีก
“อยากนอนไปตลอดเลยมั้ย” กัสถามกลับในขณะที่เขากำลังเอาหูฟังใส่เข้าที่หูทีละข้าง
“...เหมือนคนตาย” นอนไปตลอดก็เท่ากับตายสิ ฉันว่าฉันตีความหมายไม่ผิด...
“อือ” และความสงสัยนั้นก็ได้รับการยืนยันจากผู้ชายตรงหน้า พูดเรื่องตายอีกแล้วทำตัวน่ากลัวอยู่เรื่อยเลย
กัสเดินนำตรงไปยังประตูรั้ว ฉันเดินไปยังจักรยานไฟฟ้าที่จอดอยู่แล้วพาตัวเองขึ้นนั่ง มือข้างหนึ่งจับแฮนด์รถ มืออีกข้างกดปุ่มสตาร์ท ไม่อยากไปก็ต้องไปเดี๋ยวได้นอนไปตลอดอย่างที่เขาพูดจริง การออกกำลังยามเช้าครั้งแรกในชีวิต...เฮ้อ!
ติ๊ด! ครืด!
เ
