“เอารถไปเก็บด้วย”
เสียงของผู้ชายที่นั่งซ้อนอยู่เบาะหลังดังขึ้น ซึ่งจังหวะที่จักรยานไฟฟ้าเคลื่อนตัวผ่านประตูรั้วบานใหญ่เข้ามา ท่ามกลางสายตาของลูกน้องหลายสิบคนจ้องมา คงไม่นึกว่าขาไปกับขากลับเราจะมีสภาพกันแบบนี้ แล้วเรายังกลับมาในเวลาอันรวดเร็วอีกต่างหาก
ญาติดีกันใกล้ครบ 30 นาทีจนมาถึงบ้านได้ก่อนเวลาจะหมด ไม่อย่างนั้นคงถูกเขาฆ่าหมกหญ้าแน่นอน ก็ตลอดทางเราไม่มีใครหยุดปากเลย เถียงกันแม้กระทั่งมดเดินบนต้นไม้ นกบินผ่านหัวไปทางทิศไหนหรือผมฉันปลิวไปโดนหน้าเขาก็บอกว่าเหม็น ทั้งที่พึ่งสระผมมาแท้ ๆ!
“ค่า ~”
“ถ้าจอดไม่เป็นที่ละก็...” ดวงตากลมจ้องมองหน้าเขาผ่านกระจก อีกฝ่ายจ้องหน้าฉันผ่านกระจกเช่นกัน ถ้าจอดไม่เป็นที่น่าจะเอารถมาโยนใส่ฉันแน่นอน ไม่มีการกระทำใดที่ดูน่ารัก น่าเอ็นดูไปกว่านี้อีกแล้ว
จักรยานไฟฟ้าหยุดนิ่งลงพร้อมกับการเคลื่อนไหวจากด้านหลัง ร่างสูงลุกขึ้นยืนพาตัวเองออกมายืนข้างรถปล่อยฉันนั่
