“น้ำกับขนมได้แล้วครับ”
“ขะ...”
เสียงผู้ชายดังขึ้นพร้อมถุงขนมกับเครื่องดื่มที่กัสสั่งให้คนของเขาไปซื้อมายื่นมาให้ ด้วยความลืมตัวเมื่อหันไปรับถุงเหล่านั้นแล้วขยับปากพูด แต่ยังดีที่มีสติมากพอทำให้หุบปากตัวเองลง ทำเพียงส่งยิ้มตามมารยาทรับของจากมืออีกฝ่ายมาวางลงบนตัก
“นับเป็นหนึ่งครั้งได้มั้ย” ผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างกันพูดขึ้นทั้งที่สายตาของเขาคงให้ความสนใจยังโน้ตบุ๊กที่วางอยู่บนตัก มือข้างหนึ่งยกกระป๋องเบียร์ขึ้นดื่ม
“ไม่ได้ ฉันไม่ได้พูดอะไรเลย” ใบหน้าหวานหันขวับกลับมาจ้องหน้าผู้ชายที่อยู่ข้างกาย เถียงกลับอย่างไม่ยอมเพื่อปกป้องตัวสุดขีด หาเรื่องกันสุด ๆ เลย!
“แต่ส่งเสียงออกมาแล้ว” เขาตอบกลับอีกครั้ง สายตาก็มองที่งานตามเดิม
“ก็แค่เสียงยังไม่ได้พูดเป็นคำ จับเป็นประโยคก็ไม่ได้ไม่นับ” พูดจบก็ก้มหน้ามองของที่วางอยู่บนตักให้ความสนใจยังถุงขนมของตัวเองต่อ
น้ำผลไม้รวมปั่นกับขนมเค้กร้านที่ฉันชอบที่
