ณ ห้องนอน เวลา 00.15 น.
กริ้ก!
เสียงประตูห้องแต่งตัวเปิดออกพร้อมร่างบางในชุดนอนประจำตัวเดินออกมา ดวงตากลมโตกวาดมองไปรอบห้องที่เงียบสงบไร้ผู้คน หลังกลับจากสนามแข่งก็มีเพียงฉันที่เดินกลับห้องนอน ส่วนกัสที่เดินตามหลังมาจู่ ๆ เขาก็หายไปจนกระทั่งฉันจัดการตัวเองเรียบร้อยอีกฝ่ายยังไม่กลับมา
ถ้ามาคิดทบทวนให้ดี ๆ ตั้งแต่มาอยู่บ้านหลังนี้กัสหายไปในช่วงเวลากลางคืนทุกคืน เขาจะหายตัวสักพักแล้วไม่นานก็กลับมา หายไปแบบไม่รู้ว่าไปอยู่ที่ไหน ไปทำอะไรแต่อยู่ในบ้านของตัวเองแน่นอน ถ้าให้ไปถามก็คงไม่ทำมันไม่ใช่เรื่องของฉัน เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจแล้วไปนอนจะดีกว่าตอนนี้ดึกมากทั้งง่วงแล้วก็เหนื่อย
พรึ่บ!
ฉันทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาที่ประจำอย่างหมดแรง หนึ่งครั้งหนึ่งทีของเขายังไม่มีอะไรเกิดขึ้นนอกจากจูบ ตลอดทางก็มีเพียงความเงียบตลอดทางจนมาถึงบ้าน เป็นคนที่เหมือนวิ่งออกห่างอยู่ตลอดเวลาเลยนะเขาน่ะ คาดเดาความรู้สึกก็
