"มึงกูอยากแดกเหล้า!"
เสียงของที่รักทำเอาฉันที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ในห้องเงยหน้ามองเพื่อนรักที่เพิ่งกระชากประตูห้องเปิดพร้อมเดินกระแทกเท้ามานั่งที่ปลายเตียงพร้อมถอนหายใจเสียงดัง
"กูนึกว่าออกไปแดกกับพี่จอนนี่แล้วมึงก็บอกกูว่าคืนนี้จะไม่กลับห้องเพราะจะไปนอนกับอ.ราม"
ที่รักหันขวับมามองฉันอย่างไม่พอใจในทันทีที่ฉันเอ่ยถึงชื่ออาจารย์อันเป็นที่รักยิ่งของมัน ซึ่งนั่นทำเอาฉันขยับลุกมองมันทันทีเพราะอีนี่ไม่ปกติล่ะ
"เป็นอะไร?"
"ถามแบบนี้คือเป็นห่วงกูใช่มะ!?"
"ไม่อ่ะกูมาเพื่อเสือกมึงมีอะไรว่ามากูรอฟัง"
ฉันว่าเสียงเรียบพร้อมเดินไปหยิบขนมมาแกะกินท่ามกลางสายตาของอีรักที่กำลังอ้าปากค้างมองฉันอยู่ ฉันเลิกคิ้วรอว่ามันจะพูดไหมจนมันทิ้งตัวนอนกับเตียงพร้อมทึ้งหัวตัวเองและกรี๊ดเสียงดัง
"กูไม่พอใจๆๆๆ มึงรู้ไหมว่าเมื่อกี้กูโมโหขนาดไหนอ.รามแม่งด่ากู! แกบอกว่ากูไม่ตั้งใจเรียนเพราะไม่ใส่ใจชอบออกเที่ยวกูถึ
