(จอนนี่)
หลายวันต่อมา
2.36 PM.
"สวัสดีครับคนสวย"
ผมยิ้มกว้างมองเจ้าของร้านคนสวยที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่มุมสงบของร้านก่อนตะวันจะเงยหน้ามามองผมและถอนหายใจออกมาเบาๆ ผมจึงนั่งลงที่ตรงหน้าเธอและยิ้มให้อีกครั้งแต่น้องกลับก้มหน้าไปอ่านหนังสือต่อ
"คุณลูกค้าเอาเหมือนเดิมใช่ไหมคะ?"
เสียงของน้องพนักงานที่ถามทำให้ผมหันไปมองก่อนจะพยักหน้ายิ้มๆ
"เรียกพี่จอนนี่ก็ได้ครับพี่ไม่ถือ ว่าแต่วันนี้มีขนมอะไรแนะนำบ้าง?"
"วันนี้พี่ตะวันอบคุกกี้ค่ะพี่จอนจะรับไหมคะ?"
"ครับ จัดมา"
ผมพยักหน้าให้น้องก่อนจะหันมาเท้าคางมองตะวันและยิ้มอีกครั้งตอนน้องเหลือบมองมา
"ดูว่างตลอดเลยนะคะ"
"พี่ไม่ได้ว่างตลอดนะครับพี่แค่พยายามทำตัวให้ว่างตอนเราว่าง"
ตะวันเลิกคิ้วขณะที่ผมก็ปิดปากตัวเองไว้เพราะเผลอหลุดปากออกไปจนเธอขมวดคิ้วมอง
"พี่ไปรู้มาได้ไงว่าตะวันจะว่างรึไม่ว่างตอนไหน?"
ก็ที่รักเป็นคนส่งตารางเรียนตะวันมาให้พี่
