วันต่อมา
09.13 AM.
"ตายๆๆ"
ตึกๆๆ
ฉันเร่งฝีเท้าไปตามทางเดินพร้อมสบถตลอดทาง เพราะตื่นสายฉันจึงมามหาลัยช้ากว่าปกติมากฉันถอนหายใจและเดินไปหยุดยืนที่หน้าประตูทางเข้าด้านหลังและสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนแง้มประตูเปิดออกช้าๆ อ.รามที่กำลังยืนสอนอยู่เหลือบมองฉันก่อนจะเบนสายตาพูดต่อโดยไม่มีสะดุดฉันจึงก้าวเดินไปหาที่นั่งแต่มันไม่มี
ที่นั่งด้านหลังเต็มหมดเลย ฉันชะโงกหน้ามองไปทางข้างหน้าก่อนที่เปรมจะหันมองมาและกวักมือเรียกฉันจึงรีบเดินไปนั่งที่ว่างด้านหน้าข้างๆเขา
"ขอบคุณนะ"
"ไม่เป็นไรๆ รีบจดเร็วเดี๋ยวตามไม่ทันนะ"
"ไม่น่าจะทันแล้วแหละ"
ฉันยิ้มแห้งเพราะตอนนี้อ.รามลบไวท์บอร์ดและขึ้นเรื่องใหม่แล้วฉันจึงว่างหน้ากระดาษไว้และเริ่มเรียนเรื่องต่อไปแทน วันนี้อ.รามยังคงแต่งตัวดีมากเช่นเคยด้วยเสื้อเชิ้ตลายตรงสีเข้มและกางเกงยีนส์อย่างที่เขาชอบใส่
"รักดูเหนื่อยๆนะ"
เปรมถามเสียงเบานั้นทำให้ฉันละสายตาจากอ.ราม
