“หนูจอม หนูจอมของพี่”
จอมทัพตรงเข้าไปกอดน้องสาวไว้ด้วยความดีใจ น้องสาวของเขาหลุดจากภวังค์มองหน้าคนที่กอดเธอก่อนจะเรียกชื่อเขา
“พี่ทัพ... พี่ทัพ”
จอมขวัญกอดพี่ชายไว้แน่น น้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจ
“หนูจอมหายไปไหนมา รู้ไหมพี่กับคุณพ่อ เป็นห่วงหนูจอมมาก”
จอมทัพนั่งลงบนขอบเตียง มองสำรวจร่างบอบบางของน้องสาวไปทั่วตัว จอมขวัญไม่ได้ทรุดโทรมอย่างที่นึกห่วง แถมยังดูมีน้ำมีนวลเปล่งปลั่งกว่าเดิม
“หนูจอม หนูจอมขอโทษค่ะ”
จอมขวัญน้ำตาไหล ไม่รู้จะอธิบายให้พี่ชายเข้าใจอย่างไร ตอนนี้หัวใจของเธอมันรวดร้าวจนไม่รู้จะทำอย่างไรดี ความทรมานจากการสูญเสียทำให้เธอแทบขาดใจตายตามนายใหญ่ไป เธอเจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ลูกน้อยในท้องทำให้เธอได้สติขึ้นมา
“คุณจอมขวัญ ต้องนึกถึงลูกไว้ให้มากนะครับ นายใหญ่จากไปแล้วคุณยังเหลือลูก ถ้าคุณไม่เข้มแข็ง ลูกก็อาจจะจากคุณไปอีก ความเครียดส่งผลให้มีภาวะแท้งได้ คุณต้องดู
