“คุณพ่อ หนูจอมกลับมาแล้วค่ะ”
จอมขวัญรีบเข้าไปกอดบิดาทันที สภาพของท่านดูทรุดโทรมไม่สดชื่นเหมือนก่อน ร่างกายผ่ายผอมกว่าเดิม ท่านไม่สบายเพราะเธอหายไป หญิงสาวรู้สึกปวดร้าวเหลือเกิน
“หนูจอม หนูจอมของพ่อ ลูกหายไปไหนมา รู้ไหมว่าพ่อเป็นห่วงลูกแค่ไหน”
นายเลิศกอดลูกสาวไว้แน่นด้วยความดีใจ เขาเกือบหมดหวังที่จะได้พบหน้าลูกสาว แต่ฟ้ายังเมตตาส่งจอมขวัญกลับมาสู่อ้อมกอดของเขาอีกครั้ง
“หนูจอมขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณพ่อเป็นห่วง ฮือ หนูจอมกลับมาแล้วนะคะ กลับมาอยู่กับคุณพ่อแล้ว”
จอมขวัญซบหน้ากับอกอุ่นของบิดา อ้อมกอดของท่านคือสิ่งที่เธอโหยหาเสมอ ในยามที่ต้องทุกข์ทรมานใจ เธอมีบิดาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจให้สู้ไหว
“ลูกหายไปไหนมา บอกพ่อมาสิหนูจอม” นายเลิศเอ่ยถามลูกสาว
“เรื่องนี้ ผมจะอธิบายให้คุณพ่อฟังเองครับ ตอนนี้หนูจอมก็กลับมาแล้ว คุณพ่อหายห่วงได้แล้วนะครับ”
จอมทัพยกมือห้ามน้องสาวไม่ให้บอกอะไรกับบิดา
