“น่าสงสารหนูจอม”
อรอินทร์รำพึงออกมา เธอไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“หนูจอมคือดวงใจของพวกเราครับ”
จอมทัพเอ่ยถึงน้องสาวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทำเอาคนฟังสะท้อนในใจขึ้นมาวูบหนึ่ง
“น้องสาวคุณผู้ชายคงน่ารักมาก ป้าชักอยากจะพบแล้วสิคะ” นางอุ่นชวนคุยต่อ
“ตอนนี้หนูจอมไปเที่ยวครับ ถ้าแกกลับมาผมจะชวนมาเที่ยวบ้านสวน แกคงชอบมาก ขานั้นชอบปีนต้นไม้ห้ามไม่เคยฟัง เห็นต้นมะม่วงคงปีนเล่นสนุก”
จอมทัพเล่าให้คนแก่ฟัง ดวงตาทอประกายเมื่อนึกถึงความซนของน้องสาว เขากับบิดาเลี้ยงดูทะนุถนอมจอมขวัญราวกับไข่ในหิน แต่น้องสาวตัวแสบของเขากลับซุกซนเกินหญิง เผลอเมื่อไหร่เป็นต้องแอบปีนต้นไม้เล่น เดชะบุญที่ไม่เคยเกิดอุบัติเหตุสักครั้ง ไม่อย่างนั้นเขากับบิดาคงหัวใจวายไปแล้ว
“ปีนต้นไม้เก่งหรือคะ เหมือนคุณพิมแม่คุณอรเลยค่ะ สมัยรุ่นๆ นี่ชอบปีนเก็บมะม่วงในสวน พอโตขึ้นมาหน่อยก็ชวนเพื่อนมาเที่ยวที่บ้าน ครื้นเครงกันสนุกสนาน”
นาง
