“พี่วินซ์ไปกินยาที่ไหนมาหรือคะ ทำไม...” จัสมินมองคนตัวโตที่ถึงแม้เสื้อผ้าจะไม่ได้หลุดลุ่ยอะไรแต่ก็ยับจนน่าแปลกใจด้วยความเคลือบแคลงที่ปิดไม่มิด
วินซ์ยกมือขึ้นเสยผมตัวเองลวกๆ ก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงบนเก้าอี้สานหน้าระเบียงบ้านแรงๆ ก่อนจะพูดออกมา
“อย่าถามให้มากความน่า พี่ไม่ชอบคนจู้จี้เธอก็น่าจะรู้”
คนถูกดุเม้มปากหน้าเจื่อนลงและก็ไม่กล้าที่จะเอ่ยถามอะไรออกไปอีก แต่แล้วความสงสัยของหล่อนก็กระจ่างชัดเต็มสมองเลยทีเดียวเมื่อเห็นร่างของขวัญชีวาเดินออกมาจากทางที่วินซ์เดินมาก่อนหน้านี้ ความริษยาพลุ่งพล่านอยู่ในอก หล่อนจ้องมองคู่แข่งด้วยสายตาเจ็บแค้น
‘ที่แท้ก็อย่างนี้นี่เอง’
จัสมินพยายามข่มความคั่งแค้นเอาไว้ภายในอกอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะยิ้มหวานและพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหวานไม่แพ้ใบหน้าเช่นกัน
“คุณขวัญเชิญทางนี้ค่ะ” เมื่อเห็นขวัญชีวาเดินเข้ามาใกล้พอที่จะได้ยินเสียงของตัวเอง จัสมินจึงตัดสินใจกวักมื
