เธอหันไปมองเขาทอดสายตาอ่อนเศร้า แล้วหันกลับมามองเพื่อนชาย
“แหม ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยุ่ง อยากรู้นักไปเอาความคิดเรื่องปลอมตัวนี่มาจากใครยะ” แพททริคถอนหายใจแรง หนักใจแทนเพื่อนสาว งานนี้ท่าจะยุ่งยิ่งกว่าด้ายพันกัน
“จะความคิดใครก็ช่าง แต่ฉันก็ทำไปแล้ว มันแก้ไขไม่ได้แล้ว”
นภัสรดาทอดถอนใจ จะโทษใครได้ต้องโทษตัวเธอที่ยอมทำตามความคิดของราอูล แต่ก็ดีเหมือนกันจะได้พิสูจน์ความรักของเขา จะได้รู้เสียทีว่าเธอเลือกรักคนผิดหรือเปล่า...
“ฉันกลับก่อนนะ สุดที่รักส่งข้อความมาเรียกแล้ว จะทำอะไรก็คิดดีๆ นะ ถ้าอยากให้ฉันช่วยอะไรก็บอกได้นะ เพื่อนคนนี้จะช่วยแกแบบถวายหัวเลย”
แพททริคบอก ก่อนจะดึงตัวเพื่อนสาวมากอดแรงๆ หอมแก้มอีกทีอย่างมันเขี้ยว แล้วขอตัวกลับไป นภัสรดาจึงเดินกลับมาหาชายหนุ่ม
“คุณโดมินิกคะ เย็นแล้วเรากลับขึ้นตึกกันเถอะ”
“ไปคุยกันหรือไปพลอดรักกัน ทำไมถึงนานนัก” เขาเอ่ยถามเสียงขุ่น ใบหน้าบึ้
