น้ำเสียงของลูกชายเคร่งเครียดไม่น้อย จนคนเป็นแม่เองก็รู้สึกไม่สบายใจตามไปด้วย
“แต่แน่ใจใช่ไหมว่าลูกไม่ได้เป็นอะไรมากน่ะพ่อพีท”
“ไม่ได้เป็นอะไรมากจริงๆ ครับ เดี๋ยวผมถ่ายรูปส่งไปให้คุณแม่ดูนะครับ”
“ได้ยินแบบนี้แม่ก็โล่งใจ แล้วนี่จะให้แม่บอกคุณพ่อหรือเปล่า”
“อย่าเพิ่งบอกคุณพ่อเลยครับ ผมไม่อยากให้ท่านไม่สบายใจ”
“โอเค แม่จะไม่บอกคุณพ่อก็แล้วกัน”
“ขอบคุณมากครับคุณแม่ รักแม่ที่สุดเลยนะครับ”
เมื่อลูกชายพูดจาหวานหู คนเป็นแม่ก็ใจอ่อนระทวย และก็ยอมทำตามทุกอย่าง
“รักษาเนื้อรักษาตัวให้หายเร็วๆ ล่ะ จะได้กลับมากรุงเทพฯ มาคุยเรื่องแต่งงานกับหนูลียาให้สิ้นเรื่องสิ้นราว”
“ครับคุณแม่”
“งั้นพักผ่อนเถอะ แม่ไม่กวนแล้ว”
“ฝันดีครับคุณแม่”
หลังจากวางสายจากมารดาแล้ว กานต์พิชาก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำพอดี
“เอ่อ... พิชากวนหรือเปล่าคะ”
“ไม่หรอก ผมคุยกับคุณแม่น่ะ”
กานต์พิชายิ้มอ่อนๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา แ
