“จะรีบไปไหนล่ะ น้องไอติมคนสวย” สลาฟ เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ และท่าทางยียวน หลังจากที่เขามาแอบดักรออยู่นาน
“พะ พี่สลาฟ มีธุระอะไรคะ” ฉันเรียกชื่อผู้ชายตรงหน้าด้วยความตกใจก่อนจะเอ่ยถามขึ้นมาเบาๆ
“พี่คิดว่า น้องไอติม หลงลืมอะไรไปหรือเปล่า” สลาฟ พูดขึ้นแล้วค่อยๆก้าวเดินเข้าไปหาไอติมอย่างคุกคามในทันที
“ลืมอะไรเหรอคะ” ฉันพูดถามขึ้นมาเสียงสั่นเล็กน้อยแม้จะรู้คำตอบอยู่ภายในใจว่าพี่เขาหมายถึงอะไร
“อะไรกัน เป็นถึงนักเรียนดีเด่นของจังหวัด ความจำไม่น่าจะสั้นเลยนะ ไหนลองบอกพี่มาสิว่า เพราะอะไรวันนั้นถึงไม่มาตามที่พี่บอกล่ะ” สลาฟ พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบแล้วจ้องมองไอติมด้วยสายตาเต็มไปด้วยจับผิด
“หนูไม่ได้ไป เพราะแฟนไม่อนุญาตค่ะ” ฉันพูดตอบและเริ่มคิดหาทางเอาตัวรอดให้กับตัวเองในทันที
“แฟน?? ฮ่าฮ่าฮ่า หายหน้าไปสองสามวัน ไอติมคนสวยของพี่มีแฟนแล้วเหรอ” สลาฟถึงกับต้องทวน
