แสงแดดของเช้าวันใหม่ทอแสงเป็นประกายอยู่นอกหน้าต่าง หญิงสาวขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงและยกสองแขนขึ้นบิดไปมาเพื่อขับไล่ไอ้ตัวขี้เกียจให้หลุดล่อนไปจากผิวกาย อากาศยามเช้าทำให้รู้สึกแช่มชื่นหัวใจนัก
เมลิน่าระบายยิ้มบางๆ ทอดสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง สีของท้องฟ้าช่างกระจ่างสวยงามนัก ก้อนเมฆก็ขาวสะอาดแสนบริสุทธิ์ ทุกสิ่งรอบๆ ตัวช่างเป็นใจให้หล่อนหวนกลับไปคิดถึงเรื่องราววาบหวามที่เกิดขึ้นก่อนเวลามื้อค่ำของเมื่อวานนี้นัก
รสจูบของดินิย่าร์... กายสาวร้อนวูบวาบขึ้นมาในทันทีเมื่อภาพสนิมแนบชิดของตัวเองกับผู้ชายหล่อลากดินอย่างดินิย่าร์ เซอร์คอฟผุดพรายขึ้นมาในสมอง รอยจูบของเขายังคงติดตรึงอยู่ในหัวใจของหล่อนไม่เสื่อมคลาย รอยจูบที่เขย่าโลกทั้งใบของหล่อนให้สั่นคลอน
มือบางยกขึ้นแตะกลีบปากที่ยังไม่คลายช้ำเบาๆ อมยิ้มด้วยความสุขใจ แม้จะยังหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ว่าทำไมดินิย่าร์จึงลงโทษลงด้วยวิธีแบบนี้ แต่กระนั้น
