“รู้ได้ยังไงว่าพี่ไม่รู้สึกอะไร?” เมื่อน้ำพริกสัมผัสถึงลมหายใจอุ่นร้อนกระทบลงยังซอกคอก็ทำเอาขนลุกชูชันอีกทั้งหัวใจเต้นสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไหนจะแขนกำยำที่กระชับกอดรอบเอวเธอแน่นขึ้น แล้วพูดต่อด้วยน้ำเสียงชวนหลงใหล
“แล้วรู้ได้ยังไงว่าพี่จะไม่ทำอะไร...” สิ้นประโยคบอกกล่าวก้องก็ดึงน้ำพริกขยับเข้าไปใกล้ จนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอแนบชิดกับแผงอกกำยำของเขาแนบแน่น
การกระทำและคำพูดของอีกคนที่เรียกตัวเองว่าพี่เป็นครั้งแรก ทำเอาเธออ่อนระทวยใจแทบเหลวเป็นน้ำแล้ว
ความรู้สึกในตอนนี้มึนงงไปหมด ไม่รู้เพราะเมาหรือเพราะอีกคนกันแน่ น้ำพริกจึงเลือกนอนนิ่ง ๆ เพื่อตั้งสติทั้งที่หายใจไม่ทั่วท้อง
ในขณะที่คนด้านหลังค่อย ๆ สอดมือเข้ามาใต้ผ้าขนหนูผืนเล็ก แล้วลูบไล้หน้าท้องแบนราบของเธอ จนร่างกายรุ่มร้อนเพราะไม่ทันตั้งรับ และไม่คิดว่าเขาจะจู่โจมเธอขนาดนี้
น้ำพริกนอนตัวสั่นระริกอยู่ภายใต้ผ้าห่ม ส่วนมือหนาของอีกคน
