“มีคนมาพบแก”
“ใคร? ทำไมแกถึงได้ดูตื่นเต้นนัก”
“คนที่แกก็คิดไม่ถึงเชียวล่ะ” คนพูดขยิบตาแต่คนฟังยังทำสีหน้าเนือยๆ ไม่ได้มีแววตื่นเต้นตามไปด้วยสักกระผีก เอาจริงๆ ตอนนี้เธอไม่อยากพบหน้าใครทั้งสิ้น
“ใครมาพบฉัน ฉันไม่ได้นัดใครไว้นี่นา” ช่อมาลีพึมพำคล้ายทวนความทรงจำ
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า ไปๆ รีบไปหาเขา ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนใจหนีกลับก่อน” วาจาที่เพื่อนชายใจหญิงเอื้อนเอ่ยออกมาทำให้ผู้หมวดสาวขาโหดยิ่งสงสัย
“แกนี่พูดแปลกๆ”
“เหอะน่า ไปหาเขาได้แล้วไป” ลูคัสเอ่ยเร่งเร้าอีกครา และนั่นก็ทำให้ช่อมาลีนึกตงิดใจ คนที่มาพบเธอคือใครกันแน่ ทำไม่อีกฝ่ายถึงได้ดูกระตือรือร้นที่จะให้เธอไปเจอหน้าเขานัก
“แล้วเขาอยู่ไหนล่ะ”
“ในห้องรับแขก”
“ทำไมไม่ให้เขารออยู่ที่โถงข้างหน้านั่น ให้ไปรออะไรในห้องรับแขก เขาเป็นคนใหญ่คนโตหรือไงยะ” เสียงสูงขึ้นไปอีกหลายระดับบ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่พอใจ
“เออ…เหอะน่า ไม่ต้องมาทำท
