นะโมขยับตัวขึ้น หยิบถุงยางที่อยู่ในกระเป๋าสตางค์ ฉีกด้วยปากแล้วสวมใส่ยังท่อนเอ็น ทางด้านพลอยที่นอนอยู่ เห็นเช่นนั้นก็เอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย
“อ้ายพกถุงยางนำติ” (พี่พกถุงยางด้วยเหรอ)
“พกไว้ซือๆ แต่บ่เคยใช้” (พกไว้เฉย ๆ แต่ไม่เคยใช้)
“อีหลีติ” (จริง ๆ เหรอ)
“แม่นครับ” (ใช่ครับ)
นะโมพูดความจริง แม้ไม่รู้จะใช้กับใคร แต่อย่างน้อยพกติดตัวไว้ก็ไม่เสียหาย แถมยังปลอดภัยเหมือนในตอนนี้ มือหนาดันหัวเข่าทั้งสองข้างของพลอยออกกว้าง จากนั้นก็จับท่อนเอ็นถูไถยังร่องสวาท แล้วจ่อยังรูรักก่อนจะกดตัวตนเข้าไปข้างในช้า ๆ
ความแน่นโอบรัดจนเขาปวดหนึบ ทว่าในเวลาเดียวกันก็เสียวจนแทบขาดใจ
ซึ่งต่างจากคนตัวเล็ก ที่นอนเกร็งเมื่อเริ่มรู้สึกเจ็บ ขณะมือเล็กกำผ้าปูแน่น ยิ่งความใหญ่คืบคลานเข้าไปข้างในช้า ๆ เธอก็อยากผ่านความทรมานนี้ไปให้เร็วที่สุด
ด้านนะโมเมื่อเห็นใบหน้าเหยเกของพลอย ก็ถามด้วยความเป็นห่วง...
“เจ็บบ่?” (เ
