เมื่อกลับมายังแพ นะโมและพลอยก็นั่งคุยกับเพื่อนของเขาอย่างสนุกสนาน และสบายใจเนื่องจากผู้หญิงแพข้าง ๆ นั้นกลับไปแล้ว กระทั่งบ่ายแก่ก็ตกลงกันกลับ
นะโมหันไปมองไม้กับก้าน ที่นั่งอึนหมดสภาพอยู่พื้น จึงส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนจะเข้าไปพยุงไม้ลุกขึ้นจากแพ ส่วนก้านนะโมก็รบกวนให้กิ่งกับฝนช่วยพยุงไปที่รถ จากนั้นก็เอ่ยบอกพลอยที่ยืนมองอยู่ เพราะนะโมไม่ให้เธอช่วย
“พลอยเดินนำไปเลย”
หลังจากเดินทุลักทุเลกระทั่งถึงรถ นะโมก็จับไม้ยัดเข้าไปในรถกระบะ ที่มีก้านนั่งคอตกอยู่ด้านใน จากนั้นก็เดินไปยังประตูคนขับ เมื่อขึ้นมานั่งบนรถครบทุกคนแล้ว ก้านแม้จะเมามายแค่ไหน ก็อดแซวไม่ได้ เมื่อเห็นนะโมเลื่อนมือไปจับมือของพลอย ที่นั่งอยู่เบาะข้างคนขับ
“มึงก็ไม่ปล่อยให้น้องเขาห่างเลยนะไอ้โม”
“แล้วมึงก็ขยันดูกูสวีตหวานกับแฟนด้วยนะ เดี๋ยวก็ร้องไห้อีกไม่มีแบบกูอะ”
“เจ็บจี๊ดเลยไอ้ห่า”
“เจ็บก็นอนไป”
สิ้นเสียงนะโม รถกระบะก็เคลื่อนออ
