ชวีบ่นยืดยาวเรื่องมรดกทรัพย์สมบัติที่เปิดหัวกัน เพราะพี่ชายเขาชอบยัดเยียดให้เขากับพลอยใสตลอด เวลาแบ่งอะไรกันที เขาจะได้สี่สิบ พลอยใสสามสิบห้า ส่วนพี่ใหญ่ของตระกูลกลับได้แค่ยี่สิบห้า
“เมียมึงยังเด็ก” หวังชางให้เหตุผล
“มึงมีลูกไอ้ชาง อีกอย่างเมียมึงก็เด็กเหมือนกัน”
“อายุเท่ากัน พลอยถามแล้ว แต่ถ้านับอายุแล้วห่างจากเฮียใหญ่สิบปีเลย” พลอยใสที่เงียบมาตลอดเพราะมัวแต่สนใจมือถือ ก็คุณแฟนกำลังแวะซื้อขนมร้านที่เธอชอบให้นี่
“เหมยไม่ต้องย้ำ” หวังชางกดเสียงทุ้มต่ำดุน้อง เรื่องอายุใช่เรื่องหรือไง ถึงจะเอามาพูดเล่น
“จริงสิคะ ม่านมีของมาฝากด้วย” ม่านฟ้าหยิบกล่องใส่อาหารมาวางตรงหน้าทุกคน รอยยิ้มสดใสอย่างคนอารมณ์ดีพูดขึ้นพร้อมตาเป็นประกาย
“หมี่กรอบฝีมือแม่ม่านเองค่ะ ลองชิมดูสิคะ” ม่านฟ้าเปิดกล่องอาหารดันกล่องให้ไปทางของชวีกับเจนิตา
“อร่อยจัง...งือ”
“เฮ้ย! เจเป็นอะไร” เสียงเจนิตาร้องไห้สร้างคว
