สายของวันใหม่วรรษมนตื่นขึ้นมาในห้องนอนของออสตินเพราะเขาพาเธอแช่น้ำอุ่นในอ่างก่อนให้เธอได้นอนพัก
“เมล่อนไม่ได้ฝันใช่ไหมคะ คุณกลับมาแล้วจริงๆ” หญิงสาวขยับกอดเขาแน่ ถูใบหน้ากับแผงอกของเขาอย่างประจบ
“ถ้าอยากรู้ว่าเป็นความจริงหรือความฝันก็ลองจูบผมสิ”
“ใครเขาทำแบบนั้นกันเขาก็แค่ลองหยิกตัวเองก็แค่นั้น”
“นั้นมันวิธีของคนอื่น แต่ของผมต้องจูบนะ” เขาไม่รอให้เธอได้ทักท้วงหรือโต้เถียงเพราะชายหนุ่มก้มลงจูบเธออย่างแผ่วเบาส่งผ่านความรู้สึกรักและหวงแหนให้เธอได้รับรู้
“อื้อ...” วรรษมนครางประท้วงเพราะกลัวว่ามันจะไม่จบลงแค่การจูบ
“เชื่อหรือยัง”
“เชื่อแล้วค่ะ คุณไปทำงานมาเหนื่อยไหมคะ”
“เหนื่อยสิ แต่พอได้กลับมาหาเมล่อนก็หายเหนื่อยเลย”
“เดี๋ยวนี้ปากหวานนะคะหรือแอบทำความผิดอะไรมา”
“ไม่เลยครับ ผมเล่าทุกอย่างไปหมดแล้ว เมล่อนล่ะเล่าเรื่องของคุณให้ผมฟังบ้างสิว่าตอนที่ผมไม่อยู่ไปทำอะไรมาบ้าง เอาทุกอย่างนะ”
