ณิชาภายอมรับแล้วว่าตอนนี้เธอกำลังหลงฉัตรกล้าอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ไม่รู้หรอกว่าเขาจะเห็นเธอเป็นแค่ของเล่นของตายหรือของบรรเทาความใคร่ชั่วคราวหรือเปล่า แต่สำหรับเธอแล้วยอมรับเลยว่าไม่เคยรู้สึกหลงใหลและพิศวาสในเรื่องบนเตียงแบบนี้มาก่อน
เมื่อเสียงแหบพร่าและสายตาอ้อนวอนร้องขอหญิงสาวก็ใจอ่อนทุกครั้ง กว่าเขาจะยอมแต่งตัวออกจากคอนโดก็เป็นเวลาเกือบ ห้าโมงเย็น
“กล้าแวะร้านขายยาให้พี่หน่อยได้ไหม”
“พี่เป็นอะไรไม่สบายหรือเปล่า”
“พี่อยากซื้อยาคุมฉุกเฉินมากิน”
“ทำไมต้องกิน”
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ กล้าปล่อยในตัวพี่จนไม่รู้เท่าไหร่ถ้าพี่ไม่กินแล้วคิดไว้ผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง”
“ผมยินดีรับผิดชอบ ผมว่ามันคงดีมากๆ เลยถ้าจะมีณิชาภาตัวน้อยๆ มาอยู่ใกล้ๆ ทำให้ชีวิตของเราสองคนสมบูรณ์ขึ้น”
“กล้าเรานอนด้วยกันวันแรกเองนะ ทำไมคิดไปไกลแบบนั้น”
“หรือพี่คิดจะไม่จริงจังกับผมล่ะ มีผู้หญิงที่ไหนบ้างที่เขาคิดแบบนี้
