บทที่ 31 ความรู้สึกในใจ
“ผม...”
หมิงเผิงที่ยืนชะงักนิ่งไปชั่วขณะพูดออกมาอย่างอ้ำอึ้ง พร้อมกับก้าวขายาวจะเข้าไปหาคนตัวเล็กที่ทรุดตัวนั่งอยู่ เพียงชั่วพริบตามือบางก็ยกขึ้นห้ามให้เขาเข้ามาใกล้ ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นมาปาดน้ำตาอย่างลวก ๆ ก่อนจะเดินเข้าบ้านไปโดยไม่พูดอะไร
สักคำ
ทางด้านหมิงเผิงได้แต่มองตามแผ่นหลังของคนตัวเล็กจนลับสายตาไป วันนี้เขาคงต้องขอคำปรึกษาจากเพื่อนสนิทอย่างหมอเชนซะแล้ว เนื่องจากคนอย่างเขาไม่เคยมีความรัก ไม่รู้จะประคับประคองความสัมพันธ์อย่างไรกับน้ำค้างดี
ออด...ออด!!
มือหนากดกริ่งหน้าบ้านของหมอเชนประมาณสองครั้ง จากนั้นยืนรอประมาณ 2 นาที ไม่มีใครออกมาเปิดประตูให้ ดังนั้นเขาจึงบันดาลโทสะกดย้ำรัว ๆ จนหมอเชนต้องวิ่งหน้าตั้งออกมาข้างนอก
“กูว่าละใครมันจะเสียมารยาทกดกริ่งหน้าบ้านแบบนี้ คงหนีไม่พ้นมึงสินะ”
หมอเชนพูดกับคนตรงหน้า เมื่อรู้ว่าเขาคือเพื่อนสนิทที่มีมารยาทกับทุกคน
