ธารมิกาเด็กน้อยน่ารักในวัยห้าขวบเดินเล่นอยู่ในบ้านของธงพานิชย์ที่คุณพ่อได้รับเชิญมางานเลี้ยงแต่ว่าไม่มีเด็ก ๆ เลยส่วนพี่ชายก็ไปนั่งกับคุณพ่ออย่างเรียบร้อย ส่วนเธอไม่ชอบคุยกับผู้ใหญ่เพราะว่าไม่รู้เรื่องจึงแอบย่องออกมาด้านนอกโดยไม่ให้พี่เลี้ยงเห็น
แต่เมื่อเดินไปรอบ ๆ บ้านหลังใหญ่ก็ชักจะรู้สึกว่าตัวเองหาทางออกไม่เจอเสียแล้วสิ
“ที่นี่อยู่ส่วนไหนนะ” เพราะด้านหลังมีเรือนเล็ก ๆ เต็มไปหมดทำให้ไม่รู้ว่าเรือนของใครบ้าง จนกระทั่งเดินไปสะดุดรากไม้ใหญ่ล้ม
“โอ๊ย....แง ๆ ” ธารมิกาที่ยังเด็กพอล้มก็ร้องออกมาตามประสา แต่ทว่าเมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบว่าหมาตัวใหญ่สีน้ำตาลกำลังแยกเขี้ยวให้เธอ
“ฮึก...กลัว...ธารกลัวแล้ว...แง” เสียงกรีดร้องดังขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้บริเวณใกล้ ๆ ที่ไม่มีใครอยู่เลยเพราะไปต้อนรับแขกกับทำอาหารในครัว จนกระทั่งมีมือหนึ่งมาจับเอาไว้
“มานี่...ไม่ต้องกลัว” ภูธรที่เพิ่งดิ้นหลุดจากการทำโทษด
