“จริงสิ แล้วพวกท่านก็เป็นห่วงเธอด้วยนะพอรู้ว่าเธอตกเลือดพวกท่านก็ไม่สบายใจ อยากให้ฉันพาเธอไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน มีอะไรจะได้ช่วยเหลือทัน แต่ก็รู้ว่าเธอคงไม่สะดวกใจ ท่านก็เลยฝากบอกให้เธอรักษาสุขภาพร่างกายให้ดี แล้วถ้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนก็ให้รีบบอกฉัน ฉันจะได้พาเธอไปโรงพยาบาลได้ทันเวลา”
“อันหลังเนี่ยแอบพูดเองรึเปล่ายะ”
“เปล่านะ พ่อกับแม่ฝากบอกมาจริงๆ แต่ฉันก็อยากบอกเธอแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ ยิ่งเห็นเธอแพ้ท้องหนักก็ยิ่งห่วง กลัวว่าเธอจะเป็นลมไปอีกตอนที่ฉันไม่อยู่”
“ไม่ต้องห่วงหรอก หลังจากที่ตกเลือดไปวันนั้นฉันก็ตั้งใจว่าจะดูแลตัวเองให้ดีขึ้น แล้วฉันก็ตั้งเบอร์นายเป็นเบอร์คนโปรดในโทรศัพท์แล้วด้วย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นฉันจะโทรหานายคนแรกเลย”
“จริงนะ” เขายิ้มกว้างเมื่อได้ยินอย่างนั้น
“อือ ส่วนเรื่องกินข้าวกับพ่อแม่ของนาย นายก็...บอกพวกท่านว่าอาทิตย์หน้าฉันจะไปกราบพวกท่านที่บ้านละกันนะ”
“นี่เธอ..
