หลังจากมาส่งเขากับธารธาราที่หน้าคอนโดของเธอ ปรเมศก็สั่งให้ลูกน้องไปตามเรื่องคนร้ายแบบเร่งด่วน โดยไม่ต้องย้อนกลับมารับเขา เพราะเขาจะนอนกับธารธารา ซึ่งนั่นก็ทำให้หญิงสาวโวยลั่นและไล่ให้เขากลับไปพร้อมลูกน้อง ทนการผลักไสไม่ไหวพ่อหนุ่มพันธุ์ดิบก็กระชากแม่จอมรั้นมาจูบเสียดื้อๆ กว่าจะปล่อยได้ก็ทำเอาเธอหน้าดำหน้าแดงเพราะเกือบหมดลมหายใจไปกับจูบปราบพยศของคนหน้ามึน
“มาขึ้นหลังกู” หลังจากจัดการกำราบคนหัวดื้อ ปรเมศก็หันหลัง ย่อตัวลง แล้วเอ่ยเป็นเชิงสั่ง
“กูเดินเองได้” ธารธาราส่ายหน้าหวือ แล้วอุบอิบปฏิเสธ จะให้เธอทำตามที่อีกฝ่ายต้องการได้อย่างไรไหว มองไปทางไหนก็มีแต่คนมองด้วยสายตาแปลกๆ ถ้าดันไปขึ้นขี่หลังเขาอีกมีหวังเธอได้อายจนต้องเอาปี๊บคลุมหัว หรือไม่ก็อยู่ไม่ได้จนต้องหอบผ้าหอบผ่อนย้ายไปอยู่ที่ใหม่แน่ๆ
“กูบอกให้มาขึ้นหลัง!”
“ไม่! ก็บอกแล้วไงว่าเดินเองได้”
เจ้าของร่างสูงใหญ่ยืดตัวขึ้นยืนเต็มคว
