“นี่สร้อย เตรียมชุดราตรีสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้หรือยังจ๊ะ” ผกากรองเอ่ยถามสร้อยมาลาอย่างอยากรู้
สร้อยมาลาเงยหน้าขึ้นจากแป้นพิมพ์ ก่อนจะยิ้มอายๆ
“สร้อยคงใส่ชุดทำงานไปค่ะพี่ผึ้ง”
“อ้าว ทำไมใส่แบบนั้นล่ะ ไม่เห็นเข้าท่าเลยนะ”
“ก็สร้อยใส่แบบนี้ทุกปีนี่คะ”
ผกากรองถอนใจแรงๆ ก่อนจะวางมือกับโต๊ะทำงานของสร้อยมาลา และจ้องหน้าเขม็ง
“แต่ปีนี้มันไม่เหมือนกันนะสร้อย”
“ไม่เหมือนตรงไหนเหรอคะพี่ผึ้ง สร้อยก็ยังเหมือนเดิม...” สร้อยมาลาไม่เข้าใจความหมายของผกากรอง
“แหม... ก็สร้อยกับบอสของพี่น่ะ”
แล้วผกากรองก็เอาสองนิ้วชี้มาชนกันบอกความหมาย และก็ทำให้สร้อยมาลาหน้าแดงระเรื่อ
“สร้อยต้องแต่งตัวให้สวยๆ นะ ผู้ชายน่ะ ร้อยทั้งร้อยชอบให้ผู้หญิงของตัวเองสวยทั้งนั้นแหละ เชื่อพี่สิ...”
“เอ่อ... แต่คุณอนลก็ไม่เคยบอกให้สร้อยเปลี่ยนสไตล์การแต่งตัวเลยนะคะ แม้แต่แว่นของสร้อยคุณอนลยังไม่เคยบอกให้ถอดเลย...”
“นั่นคงเพรา
