คุณจันทร์ฉายเปิดลิ้นชักหัวเตียงหยิบรูปถ่ายตอนอุลตร้าซาวด์ของหลานตัวน้อยมาให้ลูกชายดู หลี่เจิ้งยื่นมือไปรับรูปนั้นมาดูใกล้ๆ แววตาของคุณพ่อคนใหม่ทอประกายอ่อนโยนเมื่อเห็นภาพลูกน้อยในครรภ์ แม้จะไม่เห็นหน้าชัดเจนแต่เงาร่างของลูกก็ทำให้หัวใจของคนเป็นพ่อเต้นแรงด้วยความสุข รู้สึกโชคดีที่มีโอกาสได้รอคอยการกำเนิดของลูกน้อยอย่างใกล้ชิดแบบนี้ เขาคลี่ยิ้มอบอุ่นขณะแตะริมฝีปากจูบรูปถ่ายอย่างแสนรัก
“มีโอกาสได้ดูแลเขาแล้วก็จงดูแลเขาให้ดีนะลูก อย่าทำให้เขาเสียใจอีก” คนเป็นแม่สั่งสอนลูกชาย
“ครับคุณแม่ ผมจะไม่ทำให้หลินหลินเสียใจอีก” หลี่เจิ้งรับคำด้วยรอยยิ้ม เขาหย่อนรูปถ่ายใส่กระเป๋าเสื้อของตนเอาไว้ ขณะยื่นมือไปกุมมือมารดาบีบเบาๆ
“ผมขอบคุณคุณแม่มากนะครับที่ทำให้ผมมีวันนี้ และผมต้องขอโทษคุณแม่ด้วยที่ไม่ได้มาดูแลคุณแม่เลย”
“แม่รู้ว่าลูกงานยุ่ง แต่ต่อไปนี้ถึงงานจะยุ่งแค่ไหน ลูกต้องหาเวลามาดูแลลูกเมียให้ดีนะ
