บทที่ 21
หน้าเหมือน
กว่าชาร์วีจะปล่อยเขาก็จูบจนหนำใจ จูบจนปากเปื่อยกันทั้งคู่ พอเดินมาโรงอาหารจึงถูกเพื่อนแซวอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ปากเบิร์นมาเลยนะมึง”
จิรกรเลื่อนกล่องซูชิที่สั่งเดลิเวอรี่มาให้ บางวันกินข้าวแกงในโรงอาหาร วันไหนเบื่อก็สั่ง หรือไม่ก็ออกไปกินข้างนอก สลับหมุนวนกันไป
“ลากพี่มิกิไปดูดปากอีกแล้วซิ”
“พูดมาก”
ชาร์วีเปิดอาหารก่อนคีบกินไปเงียบ ๆ พลางนึกถึงคนตัวเล็ก
ไม่รู้วันนี้ทำอะไรมากิน ให้เดาคงเป็นไข่เจียว หรือไม่ก็หมูทอด คิดแล้วก็หงุดหงิด จะประหยัดอะไรนักหนา บอกให้เอามาแลกกันก็ไม่ยอม
“จบคือจบ หมาตัวไหนพูด” ธันวาแซว
ภาพถูกไข่ใส่ก้นพี่สาวในรถยังตราตรึง ไอ้เหี้ย..คงเป็นฉากในตำนานที่ลืมไม่ลง
“..........” ชาร์วีปรายหางตามองแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ
“รักจริงหวังแต่งปะ..ถ้าแต่งจริงกูใส่ซองให้ล้านหนึ่งเลย”
เหมือนคำพูดของจิรกรกระทบใจ ชาร์วีถึงกับวางตะเกียบ ใบหน้าสงบนิ่งเหมือนมีแ
