บทที่ 22
หลุมหลบภัย NC
“ทะเลาะกับพวกนั้นอีกแล้วใช่ไหม”
ร่างภายใต้ชุดนอนกำลังเช็ดผมให้แห้งเอ่ยถาม หลังจากแยกกันอาบน้ำ ทั้งคู่ก็มาอยู่ในห้องของชาร์วี ซึ่งขณะนี้สายฝนยังคงตกไม่หยุด
“อืม” มนปรียาใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ตอบรับ เธอนั่งอยู่บนเตียงกำลังเช็ดผมด้วยอาการเหม่อลอย ดวงตาไม่โฟกัสจุดใด
“เมื่อไรจะย้ายออก เห็นพูดมาเป็นปี”
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทะเลาะกับพวกนั้นแล้วหญิงสาวหนีไปร้องไห้ ตั้งแต่เล็กจนโตชาร์วีเห็นจนชิน
“ไม่มีเงิน”
“มิกิ” เขาทรุดนั่งข้างกาย จับไหล่ให้เธอหันมาสบตา เห็นชัดว่าเธอกำลังท้อแท้สิ้นหวัง
“ขอหลบภัยอยู่ด้วยสักคืน เดี๋ยวพี่ไปนอนโซฟาตรงโน้นเอง” เธอลุกไปยังมุมห้องอีกด้าน แต่ถูกเขาดึงกลับมาบนเตียงเหมือนเดิม
“อย่าเพิ่งนอน..มาคุยกันก่อน”
“เรื่องคลิปชาร์ไม่โดนทำโทษใช่ไหม” ถามอย่างเป็นห่วง และเขาก็ส่ายหน้า
“ไม่ครับ”
“ดีจัง”
“ไม่ดีเลย ผมอยากถูกทำโทษเป็นเพื่อนมิกิมากกว่า”
