BONDING6 อาการร้อนที่หน้า
1233 Words
เธอค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับห้องที่มืดและเงียบสงบ เธอใช้มือขยี้ตาเบา ๆ พร้อมกับมองหาคนที่นั่งดูโทรทัศน์เป็นเพื่อนเธอเมื่อก่อนหน้านี้ก่อนที่เธอจะเผลอหลับ แต่ตอนนี้ไม่มีเขาอยู่ในห้องแล้ว เธอจึงลุกขึ้นเดินไปเปิดไฟแล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปอาบน้ำชำระร่างกายจะได้ลงไปทานข้าวเย็น เธอใช้เวลาไม่นานในการทำความสะอาดร่างกายพอแต่งตัวเสร็จก็รีบใส่ชุดและรีบเดินออกจากห้องลงมาชั้นล่างของบ้าน
"คุณหนูจะรับประทานอาหารเย็นเลยไหมคะ น้อยจะได้จัดให้"
"ป๊ากลับมาหรือยัง"
"ยังเลยค่ะ"
"เห็นคิมหันต์ไหม"
"ยังไม่เห็นมาทานอาหารเย็นเลยนะคะ สงสัยจะอยู่ที่ห้อง แล้วตกลงคุณหนูจะรับอาหารเย็นเลยไหมคะ"
"ค่ะ"
"งั้นเดี๋ยวพี่ไปเตรียมให้ รอสักครู่"
พอพี่แม่บ้านเดินออกไปเธอมานั่งอยู่ที่ห้องอาหาร เธอนั่งรอไม่นานพี่แม่บ้านก็นำอาหารมาเสิร์ฟ เธอก็ลงมือทานคนเดียวอย่างเอร็ดอร่อย พอทานเสร็จแม่บ้านก็รีบมาเก็บกัน เธอจึงเดินออกมานอกบ้านเพื่อสูดอากาศยามค่ำคืนพร้อมกับมองไปที่หลังบ้านที่เป็นบ้านพักของพนักงาน
"ถ้าเราไปหา จะเป็นอะไรไหมนะ" เพราะตอนนี้เธอกำลังเถียงกับความคิดของตัวเองว่าจะเดินไปหาคิมหันต์ดีไหม เพราะนี่มันก็เกือบสองทุ่มแล้วแต่เขายังไม่มาทานข้าวเลย แต่พอตกลงกับความคิดตัวเองได้แล้วก็เรียบเดินมาทางหลังบ้านพร้อมกับมองรอบกายว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น เพราะถ้ามีคนเห็นมันจะดูไม่ดี แต่ดีหน่อยที่บ้านพักคนงานที่คิมหันต์พักอยู่โซนหลังสุดเธอแค่เดินออกมาฝั่งข้างหลังก็ไม่มีใครเห็นเธอแล้ว พอเดินมาสักพักก็มายืนอยู่หน้าห้องเขาแล้ว เธอจึงยกมือขึ้นเคาะประตูสองถึงสามครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เธอยกมือเคาะประตูไปแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับมาเลย เธอจึงตัดสินใจยกมือขึ้นเพราะอีกครั้ง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แต่ครั้งที่สองที่เธอเคาะประตูก็ไม่มีเสียงตอบรับเหมือนเดิมเธอจึงลองใช้มือบิดกลอนประตูพบว่ามันสามารถเปิดเข้าไปได้เธอจึงถือวิสาสะเดินเข้าไป แต่พอเดินเข้ามากลับไม่มีใครอยู่ในห้องเลย แต่เธอได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นภายในห้องน้ำเธอจึงเดาได้ว่าตอนนี้คิมหันต์น่าจะกำลังอาบน้ำอยู่ เธอจึงเดินมานั่งลงบนปลายเตียงเพื่อรอเขา
แอดดด
เธอนั่งรอไม่นานเสียงประตูก็ถูกดันออกมาพร้อมกับคิมหันต์ที่ทำหน้าตกใจ ส่วนเธอรีบใช้มือทั้งสองปิดหน้าพร้อมกับก้มลงพื้นทันที เพราะตอนนี้ร่างกายของคิมหันต์มีเพียงแค่ผ้าขนหนูผืนบางพันรอบเอวสอบเท่านั้น
"คุณหนูเข้ามาได้ยังไงครับ"
"กะ..ก็น้อยบอกว่าคิมยังไม่ไปกินข้าว พัชเลยจะมาถามว่าทำไมไม่ไปกินเพราะตอนนี้มันดึกแล้ว"
"ผมไม่หิวครับ วันนี้เลยว่าจะไม่กินข้าวเย็น"
"พัชขอโทษนะที่ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่ตอนนี้ผมว่าคุณหนูควรจะออกไปดีกว่า ถ้าใครมาเห็นคุณหนูอยู่ในห้องผมคุณหนูจะเสียหายเอาได้นะครับ"
"งั้นพัชไปก่อนนะ" เธอรีบลุกขึ้นพร้อมกับวิ่งมาเปิดประตูแต่ไม่ลืมที่จะชะโงกหัวออกมาดูว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ พอแน่ใจก็รีบวิ่งออกมาทางด้านหลังห้องพักคนงานโดยเร็วเพื่อไม่ให้มีคนสังเกตเห็นเธอ
"คนสวย"
เฮือก!! ขณะที่เธอกำลังวิ่งเข้าบ้านก็ได้ยินเสียงคนเรียกเธอจึงรีบหันหลังไปดูพบว่าเป็นพ่อของเธอนั่นเอง
"ป๊า"
"มันดึกแล้วนะลูกไปไหนมา ทำไมวิ่งหน้าตาตื่นแบบนั้น"
"หนูกำลังวิ่งออกกำลังกายค่ะ" เธอโกหกพ่อของตัวเองออกไปเพราะจะให้พูดความจริงก็คงไม่ได้
"ตอนสองทุ่มเนี่ยนะ"
"ใช่ไงคะ"
"แปลก ๆ นะเราเดี๋ยวนี้"
"ไม่เห็นแปลกเลย แล้วทำไมวันนี้ป๊ากลับค่ำจังเลยคะ"
"มีปัญหาที่ไซต์งานก่อสร้างนิดหน่อยลูก"
"แล้วคุณลุงเดชาไปไหน ทำไมเดี๋ยวนี้หนูไม่เห็นเขามาทำงานเลยค่ะ"
"เดชาลาออกไปแล้ว"
"อ้าวว ลาออกไปทำที่ไหนคะ เพราะหนูจำได้คุณลุงเดชาทำงานกับป๊ามาเกือบยี่สิบปีแล้ว อยู่ดี ๆ มาลาออก"
"มันลาออกไปอยู่กับบริษัทคู่แข่งป๊า"
"ถ้าแบบนี้แสดงว่าคุณลุงเดชาถูกซื้อตัวไป"
"ใช่"
"ไม่น่าเลย ทำไมคุณลุงเดชาถึงทรยศป๊าได้ทั้งที่ทำงานมาด้วยกันตั้งนาน"
"สงสัยทางโน้นจะให้ผลประโยชน์มากกว่าป๊ามั้ง"
"ไม่ต้องคิดมากนะคะ"
"ป๊าไม่คิดมากหรอก แล้วนี่คนสวยของป๊าทานข้าวหรือยัง"
"เรียบร้อยแล้วค่ะ"
"ทานข้าวเสร็จแล้ว มาวิ่งออกกำลังกายต่อ"
"กะ...ก็วิ่งเผาผลาญไงคะ"
"ทำไปทั่ว"
"เข้าบ้านกันดีกว่าค่ะ ป๊าจะทานข้าวเลยหรือว่าไปอาบน้ำก่อนคะ"
"อาบน้ำค่อยลงมาทาน"
"งั้นป๊าก็ไปอาบเลยนะเดี๋ยวหนูจะไปบอกแม่บ้านให้เตรียมอาหารไว้"
"ได้ลูก งั้นป๊าไปก่อนนะ"
"ค่ะ"
เธอเดินเข้ามาในห้องครัวพบกับพี่แม่บ้านสองถึงสามคนที่กำลังทำนั่งทานข้าวกันอยู่
"มีอะไรหรือเปล่าคะคุณหนูทำไมมาหาพวกพี่ในครัว"
"ช่วยเตรียมอาหารไว้ให้ป๊าด้วยค่ะ พอดีท่านขึ้นไปอาบน้ำเดี๋ยวจะลงมาทาน"
"โอเคค่ะ เดี๋ยวพวกพี่จะเตรียมเดี๋ยวนี้เลย"
พอเธอบอกว่าแม่บ้านเสร็จแล้วก็เดินออกมาพร้อมกับขึ้นมายังห้องของตัวเองเพื่อจะเตรียมตัวนอน เพราะตอนนี้เวลาก็เกือบสามทุ่มแล้ว เธอเดินลงมานั่งลงบนปลายเตียงพร้อมกับขยับขึ้นมานอนลงบนหมอนใบโปรดของตัวเอง ยื่นมือไปปิดไฟในห้องแต่เลือกที่จะไม่ปิดไฟหัวเตียง เพราะมันจะมืดสนิทเกินไป จนตอนนี้รอบห้องของเธอมีไฟสลัวอยู่นิดหน่อย พอหลับตานอนเธอก็นึกไปถึงตอนที่เห็นคิมหันต์เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผื่นบาง เธอก็รีบลืมตาตื่นทันทีพร้อมกับอาการร้อนที่หน้าขึ้นมา เพราะตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเห็นผู้ชายถอดชุดต่อหน้าเลยคิมหันต์เป็นคนแรก
"ทำไมหน้าเราร้อนขึ้นมาแบบนี้นะ" เธอพยายามสะบัดความคิดในหัวแต่มันก็ทำไม่ได้เลย เพราะกับนึกไปเห็นชายหนุ่มที่ตามตัวมีหยดน้ำไหลรินตามเรือนร่าง พอไม่สามารถลืมเรื่องนั้นไปได้เธอจึงยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเพลงเพื่อกล่อมให้ตัวเองนอนหลับ พอเปิดฟังไปสักพักเธอก็เกิดอาการง่วงขึ้นมาทันทีไม่นานเธอก็พลอยหลับไป
- Writer
