“พี่หลินหลินคะ ไหมขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ”
ม่านไหมเอ่ยกับจางหลินหลิน ก่อนลุกขึ้น
หญิงสาวเดินกลับเข้ามาในตึก ตั้งใจจะไปทำธุระในห้องน้ำที่ห้องส่วนตัว ขณะเดินผ่านห้องแพนทรี่ ก็เห็นอาเกียวเดินลับๆล่อๆ ท่าทางมีพิรุธจึงแอบเดินตาม อาเกียวเดินมาทางประตูด้านหลังครัว แล้วไขกุญแจเปิดประตูข้างกำแพงแล้วเดินออกไป ม่านไหมเดินตามอาเกียวมาเงียบๆ บริเวณนั้นค่อนข้างมืดแต่พอมีแสงไฟจากโคมไฟริมรั้วให้ความสว่างบางตา
อาเกียวกำลังยืนพูดกับผู้ชายร่างผอมสูงคนหนึ่ง พร้อมกับยื่นซองอะไรบางอย่างให้ ก่อนที่จะเดินกลับเข้ามา ม่านไหมรีบถอยหลังเดินกลับ แต่รองเท้าส้นสูงของเธอสะดุดกิ่งไม้ จนล้มลง ทำให้อาเกียวรู้ตัวว่ามีคนตามมา แม่บ้านวัยสามสิบถลันเข้ามาหา เอาแขนล็อกคอม่านไหมไว้
“อย่าร้องถ้าไม่อยากตาย”
มีดเล็กปลายแหลมจ่ออยู่ที่คอ ม่านไหมเบิกตาค้าง ไม่กล้าส่งเสียง
“แกเห็นอะไรมั่ง”
อาเกียวถามเสียงดุ ยามนี้แววต
