“อีฟมีความสุขมากเลยนะกิ่ง ขอบใจกิ่งนะที่มาเที่ยวด้วย” อรณิชาพูดขณะนั่งรถกลับจากพัทยาโดยมีกิ่งกาญจน์เป็นคนขับ
“กิ่งต้องขอบคุณอีฟมากกว่าที่ชวนกิ่งมาเที่ยว บรรยากาศที่นี่ดีมากๆ กิ่งเหมือนได้ชาร์จแบตเลย รู้อย่างนี้กิ่งคงลางานเพิ่มจะได้พักหลายวันหน่อย”
“ตั้งแต่อีฟกลับมากิ่งน่าจะหมดวันลาไปเยอะเลยใช่ไหม”
“ไม่เยอะหรอก กิ่งก็ลางานตามระเบียบปกติ ถ้าปีหน้าจะกลับมาอีฟบอกล่วงหน้านานๆ เลยนะกิ่งจะได้วางแผนลาพักร้อนไปเที่ยวกับอีฟ”
“อือ” อรณิชาพยักหน้ารับแต่คิดไว้แล้วว่าตนเองคงจะไม่กลับมาที่นี่อีกอย่างน้อยก็น่าจะสองสามปี หญิงสาวกลัวว่าถ้าได้กลับมาอีกตนเองจะตัดใจจากน่านนทีไม่ได้และมันไม่ยุติธรรมกับน่านนทีเลยที่เธอยังกลับมาทำให้เขาคิดถึงเรื่องในอดีตอีก
ระหว่างทางกลับจากพัทยาอรณิชาและกิ่งกาญจน์ก็คุยกันมาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงหน้าบ้านของกิ่งกาญจน์
“ขับรถกลับดีๆ นะอีฟ”
“อือ ถึงบ้านแล้วจะไลน์บอกนะ กิ่งก็ร
