#เวลาต่อมา
"ปล่อยได้แล้ว จะกอดอะไรแน่นขนาดนี้ อายคนอื่นบ้าง" นายหัวคาวีพูดเสียงแผ่ว ขณะที่กำลังเก็บข้าวของที่จำเป็นที่ต้องเอาไปด้วย
"ฮือ นายหัวไม่ไปไม่ได้เหรอ" น้ำตาลพูดอ้อน พร้อมกับกอดแขนแกร่งไว้ไม่ยอมปล่อย
"ฉันต้องไป ยังมีงานค้างอีกเยอะ ไว้เสร็จงานแล้วจะรีบกลับ" เพราะเกิดปัญหานี้เขาเลยต้องอยู่ที่นี่นานกว่าเดิม แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องกลับไปจัดการงานของตัวเองด้วยเช่นกัน แต่ก็คงกลับไปไม่นาน เพราะต้องรีบกลับมาจัดการที่นี่ให้เสร็จ
"งั้นขอไปด้วยได้ไหมง่า"
"โตแล้วนะไม่ใช่เด็ก จะมาตามติดทำไม"
"หนูเหงา นายหัวก็บอกเองนี่ว่าหนูกำลังตกอยู่ในอันตราย งั้นหนูขอไปด้วยสิ ไปอยู่ใกล้ๆ นายหัว จนกว่าเรื่องมันจะจบ"
"เฮ้อ ไปอยู่ที่นั่น ก็ใช่ว่าฉันจะดูแลเธอได้นะ"
"แต่อย่างน้อยก็ได้เจอหน้ากันทุกวันไง"
"......"
"อยู่ที่นี่ไม่ได้อยู่ใกล้นายหัว รู้ได้ยังไง ว่ามันจะปลอดภัย"
"มันคงไม่กล้าเข้ามาจั
