แม้จะรู้สึกไม่คุ้นเคยกับความอ่อนโยนเช่นนี้จากสตรี แต่เขาก็ยอมที่จะนั่งนิ่งๆ ให้หล่อนซับผ้าเย็นๆ ไปตามแนวสันกรามที่ถูกหมัดหนักๆ ของโรมิโอกระแทกมา
“นวลหาน้ำแข็งไม่ได้ เลยซื้อผ้าเย็นมาซับให้ก่อนค่ะ หน้าของคุณมิกจะได้ไม่บวมช้ำไปกว่านี้”
หล่อนซับหน้าเขาด้วยผ้าเย็นเฉียบไปมาจนเรียบร้อย แล้วก็บีบยาที่เป็นเจลสีใสมาป้ายที่ใบหน้าของเขาและเขี่ยไปมาแผ่วเบาด้วยนิ้วเรียว เนื้อยาค่อนข้างเย็นทำให้ไอ้อาการตึงๆ บนใบหน้าลดน้อยลงไปได้ทันที
“เดี๋ยวถึงบริษัทนวลจะหาน้ำแข็งมาประคบให้นะคะ ตอนนี้ทายาลดบวมไปก่อน”
“ไม่จำเป็น”
“นวลรู้ค่ะว่าแค่นี้ไม่ทำให้คุณมิกเจ็บปวดหรอก แต่นวลไม่อยากให้หน้าหล่อๆ ของคุณมิกมีรอยช้ำนี่คะ”
หล่อนพูดไปยิ้มไป ก่อนจะรู้สึกตัวว่าไม่ควรพูด จึงรีบหุบปาก และเสหลบสายตาคมกล้า
“ถ้าฉันไม่หล่อ เธอจะไม่มองสินะ”
“เอ่อ...เปล่าค่ะ”
“ก็เธอบอกเองนี่ว่าไม่อยากให้ฉันหมดหล่อ”
“นวล...ก็แค่...” หล่อน
