วันนาดึงลูกสาวเข้ามากอดแนบอก ก่อนจะชะเง้อคอมองฝ่าความมืดออกไปนอกระเบียง เมื่อเห็นแสงไฟรถยนต์สาดส่องเข้ามาภายในตัวบ้าน
“ใครมาน่ะ ค่ำๆ มืดๆ”
นวลลออเงยหน้าขึ้นจากอกของมารดา เช็ดน้ำตาจนแห้ง ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเกาะที่ขอบระเบียง เพ่งมองไปที่รถคันนั้น มันคุ้นตาจนหล่อนตกใจ
“คุณมิกมาแม่...”
“คุณมิก...? เขาจะมาทำไมกัน” แม่ของหล่อนพูดขึ้นอย่างสับสน ก่อนจะรีบเดินลงไปต้อนรับ แต่นวลลออไม่ยอมลงไปด้วย เพราะไม่อยากพบเจอหน้าเขาอีก
ไม่นานแม่ของหล่อนก็หน้าตาตื่นวิ่งกลับขึ้นมาหา
“นวล...คุณมิกมาหานวล...”
“บอกเขาว่านวลกำลังจะไปนอนแล้วนะคะแม่”
หญิงสาวรีบเดินจะไปห้องนอน แต่ชายหนุ่มก้าวขึ้นบันไดมาเห็นเสียก่อน
“กลับบ้าน นวลลออ”
น้ำเสียงดุดันและแข็งกร้าวของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวตัวแข็งทื่อ หล่อนพยายามแข็งใจ หันไปเผชิญหน้ากับเขา
“นวล...ย้ายมาอยู่บ้านแล้วล่ะค่ะ”
“ใครอนุญาตมิทราบ!”
เขาก้าวผ่านหน้าแม่ของหล่
