นวลลออตื่นแต่เช้าเดินตรงไปที่บันไดจะลงไปยังชั้นล่าง แต่ก็เจอทิพย์เกสรที่เดินออกมาจากห้องนอนของโดมินิกเข้าโดยบังเอิญ
“มอร์นิ่งจ้า น้องสาว”
“สวัสดีตอนเช้าค่ะพี่ทิพย์”
นวลลออฝืนยิ้มและจะเดินนำหน้าลงบันได แต่ทิพย์เกสรคว้าแขนเอาไว้ และพูดขึ้น
“เมื่อคืนฉันนอนในห้องนี้ทั้งคืน...”
“ค่ะ”
“เตียงนอนของคุณมิกนุ่มจังเนอะ พอฉันได้นอนแล้วก็ติดใจ คงไม่มีวันไปนอนเตียงที่อื่นได้อีกแล้วล่ะ”
หัวใจของนวลลออเจ็บแปลบ แต่หล่อนก็พยายามจะฝืนทนเอาไว้อย่างสุดกำลัง
“นวลหวังว่าพี่ทิพย์คงไม่เห็นอะไรสำคัญไปกว่าคุณมิกอีก...ขอตัวนะคะพี่ทิพย์”
“นังนวล”
ทิพย์เกสรมองตามร่างอรชรของน้องสาวที่เดินนำหน้าลงบันไดไปด้วยสายตาแค้นเคือง ก่อนจะรีบเดินตามไป
นวลลออก้าวเข้ามาในห้องอาหาร โดมินิกและแมทธิวนั่งกินอาหารกันอยู่ก่อนหน้า โดยที่เมสันและมาร์ติเนซออกไปทำงานกันหมดแล้ว
“สวัสดีค่ะคุณมิก...” ทิพย์เกสรที่ก้าวตามมาด้านหลัง รี
