อเลสซานโดรขับรถพาอลิชามายังคฤหาสน์ตระกูลเบตาโทรี่ พวกเขามาถึงก็ได้ยินเสียงปืนดังก้องขึ้น จึงพากันวิ่งไป ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่นึกกลัว
“คุณจะเข้าไปไหม ทุกอย่างดูเหมือนจะเคลียร์เรียบร้อยแล้ว” อเลสซานโดรเอ่ยถาม
“ฉัน... ฉันไม่กล้าพบหน้าคุณริคคาโด้ตอนนี้หรอกค่ะ”
อลิชามองริคคาโด้ด้วยความรู้สึกหวั่นหวาด เขารู้ความจริงแล้ว จะโกรธเธอหรือเปล่า เขาเคยบอกว่าเรื่องอื่นสามารถอภัยให้เธอได้ แต่ถ้าเธอขโมยลูกของเขาไป เป็นเรื่องที่เขาไม่อาจให้อภัย
“ท่านริคคาโด้ค่อนข้างอารมณ์ร้อน ถ้าคุณยังไม่พร้อม ผมว่ากลับไปตั้งหลักกันก่อนดีไหมครับ”
อเลสซานโดรเสนอ เขามองหน้าของหญิงสาวอย่างเห็นใจ ท่าทางของอลิชาดูเป็นกังวลมาก
“ค่ะ ฉันขอกลับบ้านก่อน อย่าหาฉันขี้ขลาดเลยนะคะ ฉันกลัวค่ะ กลัวว่าคุณริคคาโด้จะไม่ยอมให้อภัยฉัน”
อลิชาบอกเสียงอ่อยๆ ยิ้มฝืดเฝื่อนเต็มที ใครจะว่าเธอขี้ขลาดตาขาว
