เวลาที่เคลื่อนผ่านไปทุกๆ วินาทีช่างไม่ผิดเพี้ยนไปจากคมของเข็มแหลมที่ทิ่มแทงลงสู่เนื้ออ่อนของดวงใจ เจ็บจนเลือดทะลัก เจ็บจนไม่อยากหายใจ แต่หล่อนก็ไม่ขาดใจตายไปเสียทีเดียว จำต้องกล้ำกลืนฝืนทนก้มหน้ารับความเจ็บปวดแสนทรมานนี้ต่อไปอย่างไม่มีทางเลือก
จนกว่าจะไร้ลมหายใจนั่นแหละ หล่อนถึงจะก้าวพ้นจากความทุกข์ระทมนี้
มือบางยกป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความชอกช้ำ สายใยบางๆ ที่ถักทอขึ้นจนกลายเป็นความรักขาดสะบั้นลงเพียงเพราะมาร์คอสไม่เชื่อใจหล่อน เขาขยี้ความรักของหล่อนด้วยฝ่าเท้าจนมันแหลกสลายไม่เหลือชิ้นดี
ทุกอย่างจบสิ้นลงแล้ว... หล่อนกับมาร์คอสไม่เหลือเยื่อใยใดๆ ให้หวนคะนึงถึงกันอีก เขาเกลียดหล่อนพอๆ กับเกลียดขี้หน้าเดนนิสนั่นแหละ
สาวน้อยกัดปากแน่นข่มเสียงสะอื้นไห้เอาไว้สุดกำลัง โอบล้อมรอบกายเอาไว้ด้วยสองแขนของตัวเองเมื่อสายลมเย็นเยือกพัดผ่านมา ใกล้ค่ำแล้ว... หล่อนคงต้องรีบไป ขอบคุณพระเจ้าที่ดลใจให้หล่อนยังเ
