“ถ้าคุณบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมก็จะเชื่อคุณ”
“แน่ใจก็พูดออกมาสิ ตอบออกมา...” อแมนด้าหัวเราะออกมาด้วยความสะใจ ยิ่งเห็นพเยียร้องไห้หล่อนก็ยิ่งมีความสุข
ถ้าเจ็บก็ต้องเจ็บด้วยกันทุกคน... อแมนด้าคิดอย่างเห็นแก่ตัว
“พเยีย...”
“บอกมาสิพเยีย บอกว่าคุณไม่รู้เรื่องนี้ อแมนด้าใส่ร้ายคุณ...”
มือใหญ่สีแทนคว้าหมับลงบนต้นแขนทั้งสองข้างของภรรยาสาว เขย่าแรงๆ อย่างลืมตัวจนพเยียต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อย่าค่ะ พเยียเจ็บ...”
“งั้นก็พูดมาสิ พเยีย คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่า...”
พเยียเรียกความกล้าหาญอยู่นาน ก่อนจะค่อยๆ พยักหน้ารับผิดออกไป ท่ามกลางความตกใจสุดขีดของมาร์คอส แต่สำหรับอแมนด้านั้นยังสะใจยิ่งนัก
“ค่ะ... พเยียรู้ แต่พเยียได้ยินโดยบังเอิญเท่านั้นทางโทรศัพท์”
“แพศยา!”
คนตัวโตผลักร่างของหล่อนอย่างไม่ปรานีจนล้มลงกองกับพื้นพรม แม้จะเจ็บระบมที่ก้นนัก แต่ความเจ็บทางกายมันก็หาไ
