อารมณ์เดือดดาลกำลังครอบงำมาร์คอสอย่างแรงกล้า นัยน์ตาสีทองเข้มจัดขณะกรอกเสียงคำรามผ่านโทรศัพท์มือถือสีดำราคาแสนแพงของตัวเองไป
“จัดการให้เรียบร้อย ฉันต้องการให้มีแองจี้อีกคนให้เร็วที่สุด...”
คนตัวโตเคลื่อนกายจากริมหน้าต่างมาทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ รอยยิ้มสะใจเกลื่อนใบหน้าคมสันต์เมื่อคู่สนทนาน้อมรับคำสั่ง
“ดีมาก แล้วอย่าให้ไอ้หมอนั่นมันระแคะระคายล่ะว่าฉันซ้อนแผนมัน...”
ทุกอย่างเรียบร้อยตามที่ได้ตั้งใจเอาไว้ แองเจลล่าน้องสาวของเขาถูกส่งไปอยู่ในที่ที่ปลอดภัย และเขาก็สั่งเพิ่มบอดี้การ์ดให้กับเจ้าหล่อนมากขึ้นอีกสองเท่า แต่ทำไมเขาถึงยังรู้สึกหงุดหงิดงุ่นง่านอยู่อย่างนี้นะ เขาควรจะสบายใจได้แล้วไม่ใช่หรือ?
พเยีย... ใช่ เพราะพเยีย เขาถึงยังเดือดดาลไม่เลิกแบบนี้ เจ้าหล่อนหลอกลวง ปลิ้นปล้อนและทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง หล่อนไม่เคยรักเขาอย่างที่พูดเลยแม้แต่นิดเดียว
‘พเยียรักคุณค่ะ มาร์คอส’
