ร่างอรชรรู้สึกตัวตื่นขึ้นมายามสายของวันถัดมา นาริกาลืมตาโพลงนอนนิ่งอยู่บนเตียงเมื่อสมองผุดภาพเร่าร้อนที่หล่อนกับเดนนิสทำกันอย่างต่อเนื่องจนเกือบสว่างคาตาขึ้นมาซ้ำแล้วซ้ำอีก ทุกภาพชัดเจน ทุกสัมผัสยังตราตรึงติดแน่นอยู่ในความทรงจำ
เดนนิสใช้ปากได้เก่งพอๆ กับลิ้นของเขานั่นแหละ ยามที่เขาตวัดลิ้นกับผิวกายของหล่อนไม่ว่าจะส่วนใด สติสตังของหล่อนก็มีอันต้องลอยเคว้งหายไปจนหมดสิ้น ยิ่งยามเขาแตะปาก แตะลิ้นกับส่วนนั้น... หล่อนก็ยิ่งขาดใจ ยังจำเสียงร้องครางของตัวเองได้เป็นอย่างดี
เสียงครวญครางของนังผู้หญิงแพศยา...
น้ำตาไหลซึมออกมาขณะพยายามขยับกายลุกขึ้นนั่งพิงกับหมอน ความเจ็บระบมในส่วนที่ถูกเดนนิสใช้งานหนักหน่วงต่อเนื่องมาตลอดทั้งคืนทำให้นาริกาต้องกัดปากแน่น เดนนิสใหญ่โต และเขาก็แข็งแรงมาก เขาอึดจนน่าตกใจ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือหล่อนเองก็อึดได้ไม่แพ้กัน
หล่อนตอบสนองเขาได้ตลอดทั้งคืน...
ไม่มีหมดแร
